De edele kunst van not giving a f*ck

Ik had al van zoveel mensen over dit boek gehoord en ik kwam het steeds vaker tegen op Instagram. Nadat ik gelezen had waar dit boek over ging, besloot ik het te kopen en te lezen. Ik heb dit boek gelezen tijdens mijn 4 weken durende vakantie in Maleisië, living the perfect life… Wat ik heel krachtig vond aan dit boek was het idee dat je zelf bepaalt hoeveel vreugde uit je mijlpalen haalt. Zo werd er een situatie geschetst waarbij er twee beroemde zangers waren die in de schaduw leefden van een grote zanger of band. De één had een leuk gezinnetje, leefde een rustig leventje en was daar volkomen tevreden mee. De ander wilde altijd meer succesvol zijn dan de band in wiens schaduw hij leefde. Deze band was echter zó succesvol, dat hij daar bijna niet aan kon tippen. Ook al verkocht hij miljoenen platen, hij was van mening dat hij gefaald had. Hij was immers minder succesvol dan die andere band. Heel typisch dat wanneer we onze prestaties spiegelen aan die van anderen, de waarde van het behalen van bepaalde resultaten minder wordt. Het gaat erom wat jij ervan vindt en of jij trots bent op hetgeen je gepresteerd hebt.

Op die manier heb je zelf, en alleen jij, invloed op hoe je met gebeurtenissen en situaties in je leven omgaat. Ik ben op vroege leeftijd mijn vader verloren. Natuurlijk is dit een gebeurtenis waar ik geen invloed op had en is het een tragisch iets, maar ik heb wel invloed op hoe ik hiermee omga. Ik ben van mening dat het verliezen van mijn vader op vroege leeftijd, mij op jonge leeftijd al zeer volwassen heeft gemaakt en ervoor gezorgd heeft dat ik een zorgzaam en verantwoordelijk persoon ben geworden. Daarnaast heeft het ervoor gezorgd dat ik ambities heb om succesvol te worden, zodat ik ergens weet dat hij trots zou zijn als hij er nog was geweest. In die zin heeft het ervoor gezorgd dat ik ben wie ik ben.